Τα χρόνια κείνα στον Καρβασαρά ήταν ένας έμπορος που τον έλεγαν Θανάση Σακαρέλλο. Διατηρούσε ένα μαγαζάκι στην άκρη της κωμόπολης και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τα βγάλει πέρα πουλώντας άλευρα και καλαμπόκι στους χωρικούς της γύρω περιοχής αλλά και ρούχα και παπούτσια, αν τύχαινε και του ’πεφταν στα χέρια. Τα εμπορεύματα τα προμηθευόταν από την Πρέβεζα, πότε πηγαίνοντας μόνος του, πότε στέλνοντας μήνυμα με κάποιον άλλο στους μεγαλεμπόρους της Πρέβεζας και εκείνοι τα φόρτωναν στο καΐκι και τα έστελναν.
Να στείλει τηλεγράφημα βέβαια ούτε που το διανοούνταν γιατί κόστιζε. Κάποτε όμως στριμώχτηκε και, μη βρίσκοντας άλλον τρόπο να κάνει την παραγγελία για το εμπόρευμα, αναγκάστηκε να πάει στο τηλεγραφείο και να στείλει τηλεγράφημα. Πήρε το χαρτί από τον υπάλληλο του τηλεγραφείου και με τα λίγα κολυβογράμματα που ήξερε έγραψε: «Θέλω να μου στείλετε με το καΐκι αλεύρι και καλαμπόκι. Σακαρέλλος Θανάσης».
Ο υπάλληλος πήρε το τηλεγράφημα και άρχισε να μετράει τις λέξεις για να βγάλει το κόστος.
«Τι κάνεις;» ρώτησε ο έμπορός μας.
Ο υπάλληλος του εξήγησε ότι το τηλεγράφημα πληρώνεται ανάλογα με το πόσες λέξεις θα γράψεις. Μόλις το ακούει αυτό, αρπάζει το τηλεγράφημα, το σκίζει και αμέσως γράφει ένα άλλο: «Αλευροκαλαμποκοφορτώστε. ΣακαρλοΘανάσης» και το δίνει στον υπάλληλο.
-«Τώρα βγάλε πόσο κάνει», του είπε.
Ο υπάλληλος έμεινε αποσβολωμένος αλλά τί να ’κάνε; Υπολόγισε μόνο δύο λέξεις.
(Από το βιβλίο του Ναπ. Βαγγελή)