Εκιά τα χρόνια σ'κώνονταν τα παιδιά κι έβγαιναν στο κλαρί, γένονταν κλέφτες, άμα μάλωναν με καέναν Τούρκο ή άμα σκότωναν καέναν. Νιά βολά ήταν ένας κηχαϊάς πολύ πλούσιος κ' είχε δυό παιδιά, το τρανό μερακλάντσε κι βήκι στο κλαρί, γίνκε κλέφτ'ς και δε ματαγύρσε κανιά βολά στο οτζάκι. Το μκρό το παιδί έκατσε στο οτζάκι, ήταν μπαϊά μ'κρότερο, έμαθε και γράμματα και θαλά πάρει το οτζάκι όντα θα τρανέψ'. Ύστερα απο χρόνια, έφυγε το οτζάκι πάει αλλού, σ' άλλα β'νά. Νια νύχτα πάν οι κλέφτες στα κονάκια. Στ' εκ'νούς τ'ς κλέφτες καπετάνος ήταν το τρανό το παιδί τ' κηχαϊά, αλλά δεν ήξερε τίνος είναι το οτζάκι εκιό. Παν εκεί κι είπαν ότις είναι τούρκ', τ'ς ήταν με τουρκικά σκτιά και τάχα πάν τ'ς βλάχ' ένα γράμμα απ΄τουν Πασά.
Όθε πάν εκεί τ'ς είπαν να διαβάσουν το γράμμα αλλά κάνας δεν ήξερε να διαβάσ'. Οι κλέφτες όμως ήξεραν ότις το κηχαϊοπαίδι ήξερε να διαβαζ', είχε πάει στο σκολιό. Βήκε το παιδί αφτού να διαβάσ' το γράμμα και τόπιασαν αυτοίν, ο σκοπός τ'ς ήταν άλλος. Το τυράγναγαν το παιδί για να μαρτρύσ' πόσο βιό και πόσες παράδες έχουν. Το παιδί όμως δε μαρτύραγε. Το πέτρωσαν κοντά και το σκέντζευαν, το μαχαίρωναν μάκε πεί, αλλά πάλι το παδί δε μαρτύρ'σε. Όντα ξεψύχαγε είηδ΄ο καπετάνιος το χαϊμαλί τ' παιδιού και τότε τ' πάει στο νού ότις μπορεί να 'ν' ο αδερφός τ' και το ρώτ'σε ποιος ειν' ο πατέρας τ' κι η μάνα τ' για να μάθ'. Όντα τού 'πε το παιδί ποιός είναι, τ' άδραξε αυτός και το πάει σε γιατρό να το γιατρέψ' αλλά είχε ξεψ'χύσ' το παιδί. Τότε οι σαρακατσάνοι τόβγαλαν τραγούδι.
-Βλάμη μ' τι τρώνε τα σκυλιά, τι τρών' και τι ουρλιώνται;
-μίνα αρκούδια ροβολάν μίνα και τσέτα λύκοι;
-ούδε ν' αρκούδια ροβολάν ούδε και τσέτα λύκοι,
κλέφτες Χασιώτες ροβολάν απο το Καλαμάρι,
Στο Καλαμάρι νύχτωσαν στους βλάχους ξημερώσαν.
-Μας έστειλ' ο Μπουλούμ πασάς μ' ένα κομμάτι γράμμα,
-Εμείς δεν το γνωρίζουμε και ποιός να το διαβάσει;
-Ξέρει το τσελιγκόπουλο κι εκιό θα το διαβάσει.
Το γέλασαν και τόπιασαν και το τουρκοπαιδεύουν
-Πόσα 'ν' παιδί μ' τα πρόβατα πόσα 'ν' παιδί μ' τα γίδια;
-Πέντε χιλιάδες πρόβατα και τρείς είναι τα γίδια.
-Πόσα 'ν' παιδί μ' και τ' άσπρα σας πόσα και τα φλουριά σας;
-Τ' άσπρα τα τρών' τα πρόβατα και τα φλουριά τα γίδια
Και πήραν και το σκέντζευαν και το τουρκοπαιδεύουν
κι άλλος βαρεί με το σπαθί κι άλλος με το ντουφέκι
κι ο καπετάνιος ο τρανός βαρεί με το μαχαίρι.
Κι όντας τον απολιάνισαν τότε και τον ρωτάνε,
-Ν' απούθε είν' η μάνα σου κι απούθε 'ν' ο πατέρας σ';
-Η μάνα μ' απ' τα Γιάννενα, πατέρας μ' απ' τα Σέρρα
κι έχ' αδερφόν τρανύτερο που πάει με τους κλέφτες.
Στον ώμο του τον έριξε και στο γιατρό παένει
-Γιατρέ μ' το πως γιατρεύονται οι αδερφολιανισμένοι;
-Τις μαχαιριές τις ντουφεκιές εγώ θα τις γιατρέψω
κι αυτές τ'ς αδερφολιάνισιες κάνας δεν τις γιατρεύει.
Την ιστορία μου την έστειλε ο Δημήτρης Κυριακού, διαχειριστής της ομάδας στο Facebook, "ΠΑΛΙΕΣ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ". Την άκουσε από τον παππού του.