Η ντροπαλοσύνη, η σεμνότητα και εντιμότητα, χαρακτήριζαν τους Σαρακατσάνους.
Αυτό μαρτυράει και το παρακάτω «μολόημα».
Στα «Σεβάσματα» έβαζαν το γαμπρό να καθίσει δίπλα, αλλά όχι και τόσο κοντά στη νύφη. Υπήρχε μια σχετική απόσταση μεταξύ τους.
Σε μια τέτοια περίπτωση στο τραπέζι του αρραβώνα, κάποιος θεώρησε πως το κρέας ήταν μακριά απ’ το γαμπρό και φώναξε να του το πάνε πιο κοντά. Τότε αυτός είπε:
-Ωρε εδώ φτάνου μέχρι τ’ν νύφ’ το κριάς (κρέας) δεν φτάνου!
Θέλοντας με αυτό τον τρόπο να δείξει πως το πιο μακρινό απ’ αυτόν ήταν η νύφη, απ’ οτιδήποτε άλλο…
Αυτό, από στόμα σε στόμα έγινε «μολόημα» και το έλεγαν σε διάφορες παρόμοιες περιπτώσεις.
Μια φορά, σε ένα τραπέζωμα, ήταν και ο τσοπανάκος καλεσμένος και κάποια στιγμή που κάποιος είπε να του πάνε πιο κοντά το φαΐ, αυτός είπε το γνωστό: «Εγώ φτάνου μέχρι τ’ν νύφ’». Αυτή η φράση θεωρήθηκε προσβολή προς την νεόνυμφη της οικογένειας και τον περιποιήθηκαν ανάλογα…