Συνάντησε τον κουμπάρο του την Άνοιξη στη Βέροια. Είχαν καιρό να συναντηθούν, ξεχειμώνιαζαν σε διαφορετικά μέρη.
Ο κουμπάρος είχε πληροφορηθεί για διάλυση του αρραβώνα της κόρης του και ρώτησε να μάθει λεπτομέρειες.
-Να σ’ που, άρχισε να λέει ο πατέρας.
-Είχα ανάγκη από ένα σκ΄λι. Μ' προξένεψαν ένα καλό πρατάρ’κο σκ’λί. Toυ πήρα κι το ‘φερα στα κονάκια.
Όταν ήρθε η ώρα να πάει κοντά στα πρότα, αυτό γύρναγε πάλι στα κονάκια και δεν έκανε κατά τα πρότα (πρόβατα).
Το ‘διωξα κι 'γώ κι είμι πάλι για σκ’λι
(Ήθελε να πει πως, αφού δεν προχωρούσε προς το γάμο, τον χώρισε και ψάχνει πάλι για γαμπρό)