Παραμονή τ' Αϊ Γιαννιού, ου μπάρμπα Γιάνν'ς έσφαξι τ' αρνί, το 'γδαρι, του λιάν'σι, του κάθαρ'σει κι το 'δουκι στ' θειά τ' Γιάννινα να του κουμανταρίσ' κι αυτός ξάπλουσι στου κριβάτ' κι έβλιπι τ'ν τηλεόρασ'.
Η θειά η Γιάννινα είχι να κάν' χουσμέτια ακόμα. Έπριπι να καθαρίσ' του σπίτ'. Αϊ Γιάνν'ς τ'ν άλλ' τ'ν μέρα, θα λα νάρθουν κόσμους, να ιτοιμάσ' τα σέα τ' μπάρμπα Γιάνν' κι τα θκάτσ', για να πάν σ'ν ικκλησιά.
Κάπουτι τιλείουσι η θειά η Γιάννινα τα χουσμέτια κι ακούμπ'σι να πλαϊάσ' αντάμα μι του μπάρμπα Γιάνν.
Γιόν τ'ν ήταν ακουμπσμέν' μη τ'ν πλάτ', η θειά η Γιάννινα, ου μπάρμπα Γιάνν'ς, αρχίν'σι κι τ' σούφλαγι μι του δάχλου στ' πλάτ'.
"Α γύρνα σια 'δώ τώρα νά κάνουμι κάτ' καντίπουτα", τ'ς λέει ου μπάρμπα Γιάννς.
"Άφσημι, είμι απουσταμέν' ", τ' λέει η θειά η Γιάννινα.
"Ωρέ γύρνα σια 'δώ σ' λέου".
"Δε κάν', Αϊ Γιάνν'ς ταχιά, πέρουμι αμαρτία", τ' λέει η θειά η Γιάννινα.
"Ωρέ γύρνα σια 'δώ κι άφτουν τουν Αϊ Γιάνν, τη μ' τούν φλάς τόσου πουλύ;"
"Αϊ Γιάννς ξιμιρών' κι μείς θα βγάνουμι τα μάτια μας, είσι μι τα καλά σ' κακουμοίρι μ';"
Γύρνα, δε γυρνάου, είδι κι απούειδι ου μπάρμπα Γιάνν'ς, γύρ'σι κι αυτός τ'ν πλάτ' κι πλάϊασαν πλάτ' μι πλάτ' μι τ' θειά τ' Γιάννινα.
Πέρασαν κάμπουσις μέρις, ου μπάρμπα Γιάννς δε τ'ς έδουνι σημασία τ'ς θειά τ'ς Γιάννινα. Κάθι βράδ' πλάϊαζι μι γυρ'σμέν' τ'ν πλάτ' στ' θειά τ' Γιάννινα.
Η θειά η Γιάννινα ούλου κι τσιαλάφτιαζι μάκι τ' σουφλίς, ου μπάρμπα Γιάνν'ς, αλλά ου μπάρμπα Γιάνν'ς ικεί, του γκά κανάτ', τ'ς κράτ'γι πείσμα.
Αφού πέρασαν κάμπουσις μέρις, η θειά η Γιάννινα δε γκαρτιόνταν, αρχίνσι κι σούφλαγι αυτήν τώρα του μπάρμπα Γιάνν'.
"Α γύρνα σια 'δώ τώρα νά κάνουμι τίπουτα", λέει η θειά η Γιάννινα.
"Άφ'ση μι, είμι απουσταμένους, ούλ μέρα σήμιρα έβριχι και δε σταμάταγαν τα μαγκούφια. Μ' έφαγι η σουρτάρα σήμιρα ούλ μέρα"
"Έεεεε κι σύ τώρα, έχουμι πόσις μέρις να κάνουμι τίπουτα", τ' λέει η θειά η Γιάννινα.
"Άφ'ση μι σ' λέου, είμι απουσταμένους"
Η θειά η Γιάννινα ικεί, τέλιβι του μπάρμπα Γιάνν' να γυρίσ' κάτ' αυτήν.
Νιβρίασι ου μπάρμπα Γιάνν'ς, γυρνάει κι τ'ς λέει τ'ς θειά τ'ς Γιάννινα: "Άϊ σύρι στούν Αϊ Γιάνν' τώρα, απ' τούν φύλαγις τόσου πουλύ".
Του Σπύρου Μπίκου, από ανάρτησή στου στο Facebook