Έλεγε μια Σαρακατσάνα:
"'Οϊ μάτια μ' σκόρψαμαν σαν τα π'λια τ’ς πέρδικας, γίνκαμαν σκουρποχώρ', άλλ' σια δω κι άλλ' σια κει. Τώρα απ' τράνεψαν τα παιδιά, άλλος πάει στρατιώτης, άλλος πάει να μάθ' γράμματα, άλλος έφ’κε ντιπ απ' τα πρότα, χάλασε το τσελιγκάτο. Στενοχωρεύετι ου μαύρος ου γέροντας. Σκέφτιτι κι το 'πεσι κακός ταμπλάς. Θα μείνουν τα κ’δούνια κρεμασμένα, γράψ' αλίμονο σε μένα...»
Από το βιβλίο του Βαγγέλη Γιαννακού