Στα πουρνάρια πούταν στην άκρη απ’ τα κονάκια, ήταν ο χεζολόγος.
Δεν τον έφκιασε καένας, ούτε τον όρισε για τέτοιον. Το μέρος ήταν ανάμερο, κρυφό και πάαινε ο κόσμος εκεί.
Νιά βολά μ' έπιασε ο μπάρμπα Κολιός να κάνω τη δ(ου)λειά μ’. Ντροπιάστηκα, σηκώθηκα, έμασα τα βρακιά μ', μα αυτός ο καημένος μούπε:
«Άει κόπρισι τουν τόπου πιδί μ'...!».