Ου Θανάσ΄ς ήταν Κάλφας (βοηθός) σε ένα κοπάδ'.
Κάθε φορά που καθόταν να φάνε την "τριψάνα" (γάλα "παπάρα") μαζί με τον μεγαλύτερο σε ηλικία σύντροφό του, όταν προς το τέλος έμενε λίγο υπόλοιπο, άκουγε τον μεγάλο σύντροφό του να τον ρωτάει:
-Θα του μάσ΄ς ή θα του μάσου; (Δηλαδή θα μαζέψεις (θα αποφάς) εσύ το υπόλοιπο ή θα το μαζέψω εγώ).
Από ντροπή ο μ'κρότερος του απαντούσε,
-Μάσ'του μπάρμπα! (μάζεψέ το), και έτσι έτρωγε πάντα καλύτερα ο μεγαλύτερος και έμενε νυστικό το παιδί.
Μια μέρα, ο μικρός, εκμυστηρεύτηκε στον πατέρα του αυτό που συνέβαινε και πήρε τη διάτα (τη συμβουλή), την επόμενη φορά που θα ρωτηθεί να δηλώσει πως "θα του μάσ'" ο ίδιος.
Οπότε στο επόμενο κοινό γεύμα με "τριψάνα", ακολούθησε ο εξής διάλογος:
-Θα του μάσ'ς η θα του μάσου;
-Θα του μάσου μπάρμπα.
-Άϊντε τότε να του μάσουμε μαζί!!! του απάντησε ο ...τρανύτερος.