Παλαιότερα, όταν πάντρευαν οι Σαρακατσιάνοι το παιδί τους, έφτιαχναν μια καλύβα δίπλα στις άλλες, για να κοιμηθούν τα νιόπαντρα.
Σε κάποιο γάμο, αφού κάναν την καλύβα για τα νιόπαντρα, έπιασαν τα προυζύμια, έφτιαξαν το φλάμπουρα και ξεκίνησε η χαρά (γάμος), πήραν τ' νύφ’, πήγαν στα στεφανώματα και αρχήν'σι του γλέντ'.
Πέρασε η ώρα και το γλέντι συνεχίζονταν. Οι γυναίκες σιγά σιγά αραίωσαν και πήγαν να πλαϊάσουν, έβαλαν και τ' νύφ’ στου καλυβάκ’ τ’ς και οι άντρες συνέχισαν να γλεντάνε.
Κάποια στιγμή τελείωσε το γλέντι και πήγαν και οι άντρες να κοιμηθούν.
«Α’ μάνα», λέει ου γαμπρός τ’ς' μάνα τ’, «σιαπού θα πλαϊάσου ιγώ;», «Στου καλυβάκ’ σ’ πιδή μ’», τ' λέει η μάνα τ’.
Πήγε ο γαμπρός στο καλυβάκ’ κι βλέπ’ μέσα, ήταν η νύφ’. Γυρνάει πίσω στο κονάκ' τ'ς μάνα τ' κι τ'ς λέει: «Τι καλυβάκ’ μ' λές ωρε μάνα ισύ; ικιό τουν τόπου τουν έχ’ πιασμένου η άλλ’…»
Σπύρος Μπίκος