Ακούγοντας τον πατέρα μου να αφηγείται για την πείνα που πέρασε με το σύντροφό του "στα ζυγούρια", τον ρώτησα γιατί καθότανε και πεινούσανε και δεν σφάζανε ένα ζυγούρι να φάνε!
Τότε αυτός με κοίταξε με αυστηρότητα και μου είπε:
-Εσύ αν πεινούσες θα έσφαζες το σύντροφό σου να τον φας; Εμείς φυσούσαμε στο στόμα τ' αρνί για να τα κάνουμε ζυγούρι και πρατίνα, και θα τα σφάζαμε με το παραμικρό να το φάμε;
Ήταν σαφέστατος..!