Ο παππούς μ' ο Νάσιος είχε στο φύλαγμα του κοπαδιού έναν σύντροφο ο οποίος ήταν "νιόπαντρος" και, ίσως λόγω ανασφάλειας, όλο αναφέρονταν στην γυναίκα του, δήθεν απαξιωτικά ,για να ακούει τον παππού μου να την επαινεί.
Η συζήτηση εξελίσονταν κάθε φορά κάπως έτσι:
- Δεν πήρα καλή γ'ναίκα Νάσιου...
- Μα τί είναι αυτά απ' λες! Εσύ πήρες τ'ν καλύτερη και πιο άξια γ'ναίκα, έσπευδε να την επαινέσει ο παππούς μου.
Αυτό το... "τροπάρι" γινόταν κάθε τόσο, με αποτέλεσμα να τον βαρεθεί ο παππούς μου. Έτσι, μια μέρα, που τον άκουσε να επαναλαμβάνει και πάλι τις "απαξιωτικές" αναφορές για την γυναίκα του, του λέει ο παππούς μου:
- Στ'ν μάνα τ' διαόλ' σαν δεν πήρες καλή γ'ναίκα! Ας άνοιγες τα μάτια σ' να πάρ'ς καλύτερ'!
Δεν ματά 'πε τίποτα για τ'ν γ'ναίκα τ' ο άλλος και γλύτωσε ο παππούς από το... τροπάρι..!