Πολλοί σαρακατσάνοι με την εγκατάστασή τους σε χωριά, από λάθος επιλογές, αλλά και από θέμα τύχης, βρέθηκαν να τα περνάνε δύσκολα. "Δεν είχαν τον τρόπο τ'ς", όπως μου το είπε ο Γιώργος που μου διηγήθηκε την ιστορία. Ένας από αυτούς, ο μπαρμπα-Σπύρος, περήφανος σαρακατσιάνος, αλλά με... "στενάχωρα" οικονομικά, πήγε με τ' γριά τ' στον οδοντογιατρό για να τους εξετάσει τα δόντια. Αυτός διαπίστωσε ότι τέσσερα δόντια του ίδιου και 3 της γιαγιάς, ήταν σε τέτοια κατάσταση παραμελημένα, που δεν μπορούσαν πια να γιατρευτούν και έπρεπε να προχωρήσει στην εξαγωγή τους και ενημέρωσε σχετικά τον πελάτη.
"Πόσο θα κοστίσ' αυτην η δ'λειά, γιατρέ;" ρώτησε ο μπάρμπας.
"Πεντακόσιες δραχμές το δόντι", ενημέρωσε ο γιατρός.
"Με ανέσια (ένεση), ή χωρίς ανέσια;", ξαναρώτησε ο μπαρμπα-Μήτρος.
"Με ένεση φυσικά", απάντησε ο γιατρός.
"Και χωρίς ανέσια πόσο θα μ' κοστίσ(ει);", συνέχισε ο μπάρμπας.
"Πενήντα δραχμές λιγότερο για κάθε δόντι", ενημέρωσε ο γιατρός.
"Τότε βγάλε τα θ'κά μ' μ' ανέσια κι τ'ς γριάς μ' χωρίς", έδωσε εντολή ο μπάρμπας, αφού υπολόγισε το συνολικό κόστος...