Ο πολιτισμός των Σαρακατσιαναίων παρουσιάζει θαυμαστή ομοιογένεια σε όλες τις εκφάνσεις του. Παρουσιάζει όμως και διαφορές από τόπο σε τόπο. Αυτές, κατά κύριο λόγο, οφείλονται σε επιρροές, που δέχτηκε από τους άλλους ελληνικούς πληθυσμούς, με τους οποίους οι νομάδες πρόγονοί μας έρχονταν σε επαφή. Οι διαφορές, όπου υπάρχουν, περισσότερο τον εμπλουτίζουν, παρά τον διαφοροποιούν.
Στο σαρακατσιαναίικο γάμο, οι διαφορές, κυρίως εντοπίζονται στον (ν)χό, τον ήχο των τραγουδιών. Το ίδιο τραγούδι, για παράδειγμα, μπορεί να το τραγουδούν διαφορετικά στην Ήπειρο και διαφορετικά στη Μακεδονία.
Στα τραγούδια του γάμου, και ιδιαίτερα σε αυτά που αναφέρονται στη νύφη, κυριαρχεί η αργόσυρτη χαρακτηριστική σαρακατσιαναίικη μελωδία, που αποπνέει μια γλυκιά μελαγχολία. Πως θα μπορούσε άλλωστε αν είναι διαφορετική η μελωδία, αφού η νύφη, από την ώρα που θα έφευγε από τους δικούς της, μπορεί και να μην τους ξανάβλεπε στην υπόλοιπη ζωή της.
Εμείς, οι σύγχρονοι και αστικοποιημένοι απόγονοι πλέον των Σαρακατσιαναίων, απέχουμε παρασάγγας από τους προγόνους μας Σαρακατσιαναίους. Για τον λόγο αυτό, η ηχογράφηση που ακούτε, δεν διεκδικεί την αυθεντικότητα, ή την μοναδικότητα. Προσπαθεί να αναδείξει το κυρίαρχο στοιχείο της ενότητας αυτής της καλλιτεχνικής δημιουργίας των πατεράδων μας, χωρίς να παραγνωρίζει τη διαφορετικότητα.
Τα τραγούδια, ακολουθούν τη σειρά με την οποία διαδραματίζονταν τα γαμήλια έθιμα.
Στην ηχογράφηση παίρνουν μέρος οι μουσικοί:
Κώστας Γιώργος: Κλαρίνο
Λαφαντζής Γιάννης: Βιολί
Κόνιαρης Γιώργος: Λαούτο
Παπαδόπουλος Αντώνης: Ντέφι