Νιά κι ήρθε ο καιρός λοιπόν κι είμαστε για τα β'νά, πρέπει και να τοιμαστούμε. Οι άντρες όπως είδαμε ξελογαριάζονται. Μα μπορεί νάχουν κι άλλες δουλειές να τελειώσουν, πριν ξεκινήσουν για τα βουνά. να χρωστάν σε κάναν ντόπιον χωριάτη από τίποτα γέννημα που πήραν το χειμώνα, ή κάναν λογαριασμό στον Αρμυρό σε έμπορα και τέτοια. Όλα αυτά τα ταχτοποιούν. Ακόμα διορθώνουν και μπαλώνουν κάνα σαμάρι, μπαλντούμια, ίγκλες. αλλά και οι γυναίκες δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Αποξαίνουν τα μαλλιά κι όποια προφταίνει τα λαναρίζει κιόλας.
Τελειώνουν τα γαλάζια που μιλήσαμε παραπάνω. Φκιάνουν σιουρταριά για τα καπίστρια, πεδοκλάρια, τσαντίλες. Μαζώνουν όλα τα σέϊα του κονακιού. Καλιάζουν (ταιριάζουν) τα φορτώματα για τη στράτα, ανάλογα με τα φορτιάρικα πώχουν και τις ανάγκες του ταξιδιού, κανονίζουν τ' αλαφρώματα που θα πάν με το τραίνο, πλένουν τα βελεντζικά και τις αλλαξιές στο ρέμα, τοιμάζουν καλές αλλαξιές για τη στράτα. Στ' αλαφρώματα βάνουν περίσσια πράματα που δε χρειάζονται στη στράτα, τα μαλλιά που θα δουλέψουν το καλοκαίρι κι άλλα συγύρια, Τ' αλαφρώματα τα πάν στο σταθμό στο τραίνο νιά-δυό μέρες πριν το ξεκίνημα, και με κάνα πεσκέσι για το σταθμάρχη, και τα βάνουν μικρή ταχύτητα για να φτάσουν στο σταθμό του προορισμού τους, σιμά-κοντά τις μέρες που θα νάφταναν κι αυτοί με τα κονάκια εκεί. Εμείς τάβαναμε στο Αϊβαλί (Ρήγαιο) και τάπαιρναμε στην Καρδίτσα.
Από το βιβλίο του Γιάννη Μποτού, "Οι Σαρακατσιαναίοι"