Προτού φτάσουμε στην Καρυά και τελειώσουμε τη στράτα μας, ας κάμουμε έναν υπολογισμό, πόσα και ποια κονάκια έκαναμε απ’ τη Νταουτζιά ως την Καρυά. Πέρα απ' όσα θυμώμαν, ρώτησα τον πατέρα μου και τα εξακρίβωσα συγκεκριμμένα. Κι ήταν ετούτα: το πρώτο κονάκι τόκαναμε στη Γκουτζιαλάκα, στο Τσιαγκλιώτικο το μέρος, έβγαιναμε απ’ το σύνορο το Νταουτζιώτικο. Από κει στα Σπάρτα, περιφέρεια του χωριού Ντιριγκλή, ή στο Τζιαναρλή (Ενιπέα) από πέρα, στα κουλούρια τα Κουκλουμπασίτικα. Ύστερα στην Καράπλα, στα Πλατάνια, πέρα (δυτικά) απ’ τα Φέρσαλα.
Από κει έβγαιναμε στο Κουπριτζή. Ύστερα στο Παζαράκι. Μετά στο Ανώι με Καζνέσι. Μετά στο Καλιφώνι. Απ’ το Καλιφώνι στη Γούβα, περιφέρεια Κρύας Βρύσης. Κι απ’ τη Γούβα ξεφορτώναμε στο Προσηλάκι ή Τσιαούσι, ανάλογα. Μετά Νευρόπολη, Καραραμανώλη και Καρυά. Σύνολο δώδεκα κονάκια τόκαναμε από Νταουτζιά ως την Καρυά. Και τόσες περίπου ήταν κι οι μέρες, γιατί πάντα κάθε μέρα σκεδόν έκαναμε και κονάκι. Το πολύ νάκαναμε νιά μέρα δυό κονάκια, δηλαδή διπλή στράτα, για να συντομέψουμε, ξεμεσημεριάζοντας απλώς σε ένα και φορτώνοντας πάλι, αντί να ξενυχτήσουμε. Αυτό γένονταν για να κερδίσουμε τη μέρα που θα χασομέραγαμε γύρω στην Καρδίτσα, να κουβαλήσουμε τ' αλαφρώματα.
Αυτά ήταν τα κονάκια και το δρομολόγιο παλιά. Όμως τα τελευταία χρόνια τα πράματα άρχισαν κι άλλαζαν. Προχώραγε η διανομή των τσιφλικιών, προόδευε κι επεκτείνονταν η γεωργία και τα χέρσα τόπια όλο και περιορίζονταν. Γι' αυτό απ’ το τρίτο κονάκι και πέρα, δηλαδή απ’ τα Πλατάνια στα Φέρσαλα (την Καράπλα), ακολούθαγαν άλλο δρομολόγιο, το κάτω όπως τόλεγαν, «από χαμπλά». Το δρομολόγιο αυτό, που δεν το περπάτησα, το ακολούθαγαν από ανάγκη, γιατί κλειόνταν ο τόπος απ’ τα σπαρτά στο παλιό δρομολόγιο κι η στράτα ήταν στενή για τα κοπάδια. Ενώ το κάτω δρομολόγιο είχε και δημοσιά κι ήταν συντομότερο.
Έτσι λοιπόν απ’ τα Πλατάνια φορτώνοντας, έπαιρναν τη δημοσιά, πέρναγαν στο Δεμερλή και ξεφόρτωναν στο Μασκλούρι, πριν τις Σοφάδες. Κανιά βολά ξεμεσημέριαζαν στο Δεμερλί, «στα τραίνα», όπως έλεγαν, δηλαδή κοντά στις γραμμές του τραίνου, ή έκαναν και κονάκι κανονικό, κονάκι ενδιάμεσο, λίγο πέρα απ’ το Δεμερλί. Απ’ το Μασκλούρι ξεφόρτωναν στην Καμαρούλα, πούναι (ήταν) ένα γεφυράκι. Από κει Σοφάδες. Κι από Σοφάδες στην Καρδίτσα (ή στο Μεριά που γένονταν τ' αλογοπάζαρο τ’ άη Δημητριού και τ’ άη Κωσταντίνου, ή στην Ευαγγελίστρια. Τέσσερα κονάκια ανάμεσα Φέρσαλα Καρδίτσα. Κι απ’ την Καρδίτσα στο Τσιαούσι ή στο Παλιόκαστρο. Εκτός απ’ τα «τραίνα» στο Δεμερλί, κανιά βολά ξεμεσημέριαζαν και στο Μεριά της Καρδίτσας και σπανιότερα (παλιά βέβαια) και στου Καραμανώλη.
Από το βιβλίο του Γιάννη Μποτού, "Οι Σαρακατσιαναίοι"
{loadpsosition myposition"